Page 19 - Fen Bilimleri Dergi - 3

Sevdiğim İstanbul

Nehrin kıyısında yalnız açan bir gül gibiyim
Tambur sesi geliyor uzaklardan ve boynu büküğüm bugün
Nice güzelliklere gebe olduğunu bile bile bu yalnızlığın
Bu sessizliğin ve bu İstanbulsuzluğun
Akıyor içime yaşlar, durduramıyorum
Boğaziçi olmak istiyorum
Bir kayık olup Rumeli’ye dalmak
Balkondaki çiçeklerimi özlüyorum
Ve ben bu gece Havantepe’ye yağmur olmak istiyorum
Nicedir geçmedim Kadıköy’ümün kalbinden
Ve nicedir içmedim Moda’da sevdayı
Bu ayrılık uzun sürer mi diye korkuyorum
Bir kuş olsam, uçsam Beyazıt’a diyorum
Eyüp’e fırlayan bir taş olsam
Olmaz mı sonsuza kadar İstanbul olsam
Sultanahmet’i özledim, yağmurdan kaçıyor çocuklar
Tramvaylar geçiyor gözümden alev alev

Hasreti şimdi öğrendim, yanıyorum
Çemberlitaş’a çıkan o yokuşu özledim
Mutlulukla gülen gözlerimi özledim aynada
Islanmayı özledim, vapurların sesine karışıp
Reva mı bana bu ayrılık
Hani Beylerbeyi’nde bir evim olacaktı
Hani sabahlarım olacaktı, Kızkulesi’ne yürüyecektim
Hani kahvaltılarım olacaktı İstiklal’de
Şimdi nerdesin
İçimden Üsküdar geçiyor, durduramıyorum
Satırlarım isyanda, susturamıyorum
Kaç gece geçti, uykularım yarım
Kaç tren gitti yurdumdan, ben gidemiyorum
Bütün sesleri sustursam da

Hisar’daki kemancıyı susturamıyorum
Ömrüme karlar yağıyor
Ben sensiz yapamıyorum
Sevdiğim İstanbul, nerdesin

Hatice ERDEN
Ataşehir Fen Bilimleri Ortaokulu
Türkçe Öğretmeni
2013, Mersin

19