Page 42 - fenbilimleri dergi sayı-4

Aşk
bulutu kara olan mevsimlere dair.
Dalgındın. Demirden bir çekiçle içine kıvrılmış dövmekteydin kalbini.

Kulaklarıma döktüğün yaprakların hışırtısı düşüyor hâlâ.

Sonra yalıtkan dokunuşlar... Demlenmeye bırakılmış bir ilişkisizlik... Adını bir
türlü koyamadığım, debelenme devri… Bir baş dönmesisin.

Hesaplaşıp durdum kafamdaki senle. Tökezledim. Sadece, bir zaman dilimini
paylaşmışlığın hiçliği kaldı avuçlarımda. Bir varmış, bir yokmuş gibisin. Varoluş tek başına
hiçbir anlam ifade etmiyor. İçini oyup bir başkasını görmediğin sürece.

Ah! Senin görülmemişliğin…

Sonra unuttum. Her zamanki gibi ve herkesinki gibi doludizgin unuttum. Seni
hatırlatan, sonbahardı.
Günün birinde yeniden görme umudu.
Günün birinde gölgenden dahi uzak olma isteği
Sade bir karmakarışıklığın var…

Birazdan siyah bulutları etrafında düğümleyip kente yağacak gibisin başkalarınca. Hâlbuki
çocuksun sen. Şımartılmayı bekleyen.

“Sokak şarkıları” Avucundaki tipide kaç kez mahsur kaldım.

Acına sahip çıkarak korudun kendini. İçinde bitmek bilmeyen tufan. Ara
istasyon yalnızlığına bürünüyor insan senleyken. Birçok noktamız var etrafa savrulmuş.
Sevmek dedikleri sanırım birkaç noktanın küçük bir zaman içinde üst üste gelmesi. Sonra
noktaların ayrışması. Senin noktaların hep yeniden yeniden yenilendi. Bu yüzden anlık
ürküntüler, anlık yabancılaşmalar ve bir daha seni bulma arzusu. Bazen hayatı; sanki
geceyi yaşarcasına, bazen de içinde hiç fay kırılmamışçasına yaşamandır seni benim için
hâlâ soru işareti kılan… Araftasın ve çürümüş bir öpücük var bende.

Taze gün ışığı vuruyor gözlerine. Çakıl taşlarına serpilmiş tahta masalardan birine oturmuş
ve çayını yudumlarken gazetesine gömülen bir kadın olarak kalmışsın bende.
Kalbinin temizlenmesini kendiliğinden işleyen bir unutmaya nasıl bırakabildin? Ve
nasıl başarabildin?

Yakın değilim sana, içindeki uzaklığınım senin.

Yağmurlu bir akşamda herhangi bir sokakta, adamın önünü bir çocuk kesiveriyor.. Çocuk
soruyor, cebinde fazladan bir gecen var mı? Adam anlayamıyor olan biteni. Yürüyor
sonra. Hayatına olduğu gibi devam ediyor. Unutuyor. Çocuk aksine, arayışından
uzaklaşmıyor. Masalını önüne alarak yaşıyor.

Cebimde fazladan bir gece olsaydı…

Ceng MİLAN
Kavacık Fen Bilimleri Anadolu Lisesi
Kurucu Temsilcisi

42